Monday 5 September 2011

Back to base

Τις καλοκαιρινές μου διακοπές σημάδεψε ένα εκπληκτικό και ανεπανάληπτο χέσιμο που είχα πολύ καιρό να νιώσω. Γεγονός είναι ότι ανυπομονούσα να γευτώ λίγο Ελληνικό φαγητό μόνο και μόνο για τη χαρά του χεσίματος. Είναι αλήθεια ότι η διατροφή που ακολουθούμε είναι εξαιρετική και δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες: λάδι, σαλάτα, κρέας, τυρί και φραπές για επιδόρπιο. Είναι τουλάχιστον αφελής όποιος πιστεύει ότι μετά από ένα τέτοιο μεσημεριανό δε θα χέσει ογκόλιθους. Πόσο μάλλον όταν ένα τέτοιο μεσημεριανό διαδέχεται δυο σουβλάκια σε πίτα.

Θα είμαι σύντομος. Έχει περάσει αρκετός καιρός και οι αναμνήσεις έχουν ξεθωριάσει. Αλλά θυμάμαι πολύ έντονα αυτή την ικανοποίηση ότι το χέσιμο πληρούσε τις αυστηρές προδιαγραφές που έχω θέσει για μια άνω του μετρίου αφόδευση. Είχα πάει για λίγες μέρες σε ένα νησί. Λόγω της αλλαγής του κλίματος, προερχόμενος από χώρα του εξωτερικού, με έπιασε δυσκοιλιότητα και δε μπορούσα να ενεργηθώ. Εντελώς ξαφνικά, ένιωσα την επιθυμία να πάω στην τουαλέτα. Περίμενα ότι μετά από τόσες μέρες θα ζοριζόμουν, θα ένιωθα δυσφορία καθισμένος στη χέστρα περιμένοντας ένα απίστευτης διαμέτρου κομμάτι σκατού να αδημονεί να διασχίσει την κωλοτρυπίδα μου και να εγκαταλείψει τον κώλο μου. Στο μυαλό μου περνούσαν εικόνες από αποτυχημένα χεσίματα προσπαθόντας να χέσω στους 36 βαθμούς κελσίου, κλειδωμένος σε μια τουαλέτα ένα επί ένα, να ιδροκοπάω από την προσπάθεια και το ζόρι να βγάλω σκατά. Ως εκ τούτου ήμουν αρνητικά προκατειλημμένος στην ιδέα ενός χεσίματος σε παρόμοιες συνθήκες.

Έκανα λάθος. Δεν είχε περάσει μισό δευτερόλεπτο από την επαφή κώλου-χέστρας (το λεγόμενο touch-down) και στο σκατό απλά ξεκίνησε να ρέει χωρίς σταματημό, χωρίς να νιώθω κάποιον ιδιαίτερο πόνο, όπως θα περίμενε κανείς μετά από τόσες μέρες χωρίς χέσιμο. Η κουράδα απλά κυλούσε χωρίς να μπορώ να αντιληφθώ το πάχος και το μέγεθος της. Σε κάποια στιγμή μου τελείωσε η αναπνοή και σταμάτησα να σπρώχνω. Τότε σκέφτηκα να την κόψω, μα προς μεγάλη μου έκπληξη, η κουράδα ήταν τόσο χοντρή που όσο και να έσφιγγα τον κώλο μου δε μπορούσα να την κομματιάσω. "Δε βαριέσαι", είπα, "προφανώς είναι της κατηγορίας

.

Απλά πήρα μια βαθιά ανάσα και συνέχισα να σπρώχνω. Η κουράδα βγήκε τόσο ομαλά και μονοκόμματα που νόμιζα πως επρόκειτο για ένα μικρό, κοινό και συνηθισμένο σκατουλάκι που εμπίπτει στην κατηγορία του μέσου όρου. Έσφαλα. Η κουράδα, μονοκόμματη, να επαναλάβω, εκτεινόταν από τον πάτο μέχρι λίγο πιο πάνω από την επιφάνεια του νερού. Ήταν τεράστια. Ατόφια. Μοναδική και πανέμορφη. Τράβηξα καζανάκι ελπίζοντας να μη βουλώσει η χέστρα. Δε σκουπίστηκα καν. Μπήκα κατευθείαν στο ντους. 

Λαχτάρισε ο κώλος Ελληνική χέστρα.

No comments:

Post a Comment